شاید وقتی دیگر

1383/12/15
نوروز که نزدیک می شود، حال و هوای فارسی زبانان هم عوض می شود. بر حسب سنت قدیم، اسباب و اثاث البیت را جمع و جور می کنند و بعد از تر و تمیز کردن آنها و همچنین چهار گوشه خانه، از نو و به شکلی جدید اثاث خانه را می چینند.

من هم این روزها مشغول خانه تکانی هستم و منزل را آماده استفاده برای سال جدید می کنم. البته لازم است ذهن را هم غبار روبی کنم و مهیا برای سال بعد. نمی شود با این ذهن خسته و گرد و خاک و کثافت گرفته، به استقبال بهار رفت. از خانه تکانی واجب تر است این « ذهن تکانی». اگر ذهن پاک نشود، هر قدر که لباس و لوازم زندگی هم نو و شسته شود، سنت رعایت نمی شود؛ اساسا ذات عید نوروز در ذات انسان است؛ یعنی پاک کردن درون و شستن ذهن. کسب تجربه از اشتباه و تلخی های گذشته؛ باقی تمیز کاری ها در مرحله بعدی ست. آینده را باید بهتر و کم اشتباه تر از گذشته گذراند.

وبلاگ نیز چون رابطه مستقیم با ذهن دارد، در نزدیکی های عید نوروز، احتیاج به یک بازسازی و در اصطلاح، نیاز به « وبلاگ تکانی» دارد. پس در این پانزده روز مانده به سال جدید، وبلاگ را تعطیل می کنم و به خویش می پردازم که فکر می کنم از هر کاری واجب تر است. اگر مجالی برای نفس کشیدن در سال جدید بود، قطعا وبلاگ نویسی را مجدد شروع و« وب نامه» را به روز می کنم. هر چند که تا امروز خواننده ای جز هفت-هشت نفری دوست نادیده، نداشتم و اگر عده ای هم در روزهای مختلف به وبلاگم سری زدند، به برکت و لطف دوست خوب و گرامی ام جناب فرشاد بیان - مدیر سایت گویا- بود که عنوان مطالبم را در ستون لینک (پیوست) سایت اش قرار می داد.

باری پیشا پیش فرا رسیدن تنها عید بزرگ و اصیل ایرانی را به همه دوستان اینترنتی و وبلاگ نویسان و خواننده های محترم تبریک می گویم. امیدوارم سال آینده، سالی خوش و پر بار و برکت برای همه باشد.