1384/3/30
نامه اي براي دوست عزيزم، اميد معماريان نوشتم كه در بخش كامنت وبلاگ‌اش گذاشتم. هنوز جواب نگرفته‌ام اما اميدوارم كه پيشنهادم را قبول كند.
اما نامه:
اميد جان سلام، شما و نزديك يك صد نفر از دوستان و همكاران نامه اي را در حمايت از هاشمي امضا كرده ايد كه در روزنامه شرق (امروز) منتشر شده.
دوست من، يك پيشنهاد دارم و نظرت را مي خواهم بدانم. قبل از آنكه متقاعد شويم به معين راي دهيم و حامي‌اش باشيم، برنامه اش را در زمينه حقوق بشر جويا شديم و پس از مطالعه و با علم به اينكه ايشان اصلاحات اساسي در دوران رياست جمهوري‌اش خواهد كرد، تصميم به شركت در انتخابات گرفتيم. درست است يا نه؟ خب اگر با مطالعه و طمانينه قبل از دور اول جلو آمديم، چرا براي دور دوم و هاشمي چنين نكنيم؟ چرا از هاشمي تضمين نگيريم؟ الان بهترين زمان است كه از ايشان تضمين بگيريم كه براي آزادي اكبر گنجي و ناصر زرافشان و ديگر زندانيان سياسي در اعتصاب غذا، اقدامات جدي و لازم را صورت دهد. در همين ابتداي كار و براي نشان دادن حسن نيت‌اش، اين تضمين ضروري ست. چرا چشم بسته و همانند لشكر شكست خورده دست هايمان را بالا ببريم و بي حساب و احساسي از هاشمي حمايت كنيم؟ به نظرم بيانيه دوستان بسيار عجولانه بود.
اميد جان، اگر موافق با اين پيشنهاد هستي، نامه اي تنظيم كنيم و با امضاي عده كثيري از چهره‌هاي برجسته و فرهيخته فرهنگي و علمي براي رفسنجاني ارسال كنيم و تا روز چهارشنبه جواب بگيريم. فكر مي كنم تا حدودي تكليف مان با هاشمي روشن مي شود، چون آزادي زندانيان سياسي مثل گنجي و زرافشان در دوران رياست جمهوري اش، اولين قدم و نشانه مثبتي خواهد بود در تغيير رويه و اصلاحاتي كه ايشان در تبليغات انتخاباتي اش همواره ندا مي داد.