Saturday, August 06, 2005

غايت لئامت

15مرداد1384
بوسه اي براي اين دنيا
نه از براي آن دنيا
بوسه‌اي ز روي تملق
نه ز روي تعلق
بوسه‌اي براي لذات دنيوي
نه از براي حيات اخروي
بوسه اي ز روي تجاهر
نه ز روي تمايل
و سرانجام اين بوسه‌ها
به‌ظاهر رفاقت
كه مي‌رساند
آدمي را
به غايت لئامت

با ديدن اين عكس بي‌اختيار اين چند خط به ذهنم رسيد.
چرا؟ به راستي چرا تا كمر بايد خم شد؟ اين نماينده ملت با اجازه چه كسي تعظيم كرده است؟ آن هم تعظيم به كسي كه نبايد. مگر غير اين است كه اين نوع چاپلوسي‌ها براي تائيد است؛ تائيد صلاحيت.
اين عكس مرا هم خشمگين كرده است و هم خجل زده. شرمگين در برابر افكار عمومي دنيا كه چه فكر مي كنند با مشاهده اين تصويرها درباره ما. نماينده اي كه مظهر غرور يك ملت است تا كمر خم شده و دست بوسي مي كند. به راستي فرق نظام اسلامي ما با نظام‌هاي گذشته چيست؟ آنان هم پادشاهي داشتند كه به اصطلاح نمايندگان ملت به دستبوسي‌اش مي‌رفتند. تازه مثل اينكه ما در اين نظام چند سلطان داريم.
چند روزي است كه اين و آن مي گويند كه فلاني باز ترمز بريده، اما نمي توانم آرام بگيرم. ديدن اين عكس‌ها مرا آزار مي دهد.