گزارش تصویری ام از بازی ایران و بحرین با دو روز تاخیر در وبلاگ قرار گرفت. راستش تنبلی خودم بود. چهارشنبه شب که هیچ و تا دوسه بامداد پنجشنبه در خیابان بودم؛ اما روز پنجشنبه از خستگی زیاد، توان رفتن به روزنامه را نداشتم. سرعت اینترنت در منزل هم که تمرین خونسردی ست و نمی شود عکس ها را در وبلاگ قرار داد. به همین خاطر دیر شد.
به هر حال این هم عکس هایم از بازی ایران-بحرین:
به هر حال این هم عکس هایم از بازی ایران-بحرین:
با صورتی خراشیده و تنی خسته و دلی مغموم، اما چه سازی می زد؛ ساز پیروزی.
این عرب می خواست خود را نماینده مردم جنوب ایران معرفی کند و نشان دهد با اینکه عرب است، ولی دلش برای ایران می تپد.
ذوق بچه ها برای تماشای بازی دیدنی بود.
از ساعت ها قبل از شروع بازی، تماشاچیان در استادیوم حاضر بودند و برای ورود بازیکنان لحظه شماری می کردند.
بازیکنان بحرینی حدود ساعت شش بعداز ظهر وارد ورزشگاه شدند تا با جو ورزشگاه آشنا شوند.
این هم پذیرایی تماشاچیان ایرانی از بازیکنان بحرین
این سه پرچم در کنار هم بسیار مورد توجه تماشاچیان قرار گرفت.
نیم ساعت قبل از بازی، دو تیم در حال گرم کردن شدند.
چه کسی می توانست جلوی این رقاصان را بگیرد.
وقت نماز و دعای بعد از نماز
سردار طلایی در میان تماشاچیان
سردار طلایی یکی از فرماندهان محبوب و مورد علاقه جوانان (انصافا سردار متین و مهربانی ست)
خاتمی وسط سرود ملی بحرین وارد ورزشگاه شد.
بعد از گل ایران (یادم نیست که چطور این عکس را گرفتم)
اتمام بازی و دور افتخار
نورافشانی پس از بازی که در ورزشگاه های ایران سابقه نداشت.
علیرضا منصوریان-بازیکن تیم استقلال- از مهمانان ویژه بود و بعد از بازی، بسیار خوشحال
شادمانی تماشاچیان در خیابان های تهران هم که دیگر توضیح نمی خواهد.
جوانان میدان نور سرهنگ نیروی انتظامی را وادار به رقص می کنند.
ساعت یک بامداد پنجشنبه است و شور و حال همچنان باقی ست.
بوسه جوانان متعصب بر پرچم سه رنگ ایران.